2102 SWT 59 jaar - 35 jaar - zwaar beroep

1. Principes

Dit stelsel heeft tot doel het recht op een bedrijfstoeslag toe te kennen aan werknemers die:

• tewerkgesteld zijn in een zwaar beroep;
• een beroepsloopbaan van minstens 35 jaar kunnen aantonen op het ogenblik van het einde van de arbeidsovereenkomst;

• ontslagen worden tijdens de geldigheidsperiode van de cao;
• 59 jaar of ouder zijn uiterlijk op het ogenblik van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst en tijdens de geldigheidsperiode van de cao.

Van deze 35 jaar moeten :

• ofwel minstens 5 jaar, gerekend van datum tot datum, een zwaar beroep behelzen. Deze periode van 5 jaar moet gelegen zijn in de loop van de laatste 10 kalenderjaren, gerekend van datum tot datum, vóór het einde van de arbeidsovereenkomst;

• ofwel minstens 7 jaar, gerekend van datum tot datum, een zwaar beroep behelzen. Deze periode van 7 jaar moet gelegen zijn in de loop van de laatste 15 kalenderjaren, gerekend van datum tot datum, vóór het einde van de arbeidsovereenkomst.

Dit type SWT moet bepaald zijn in een sector-cao of in een ondernemings-cao die uitdrukkelijk vermeldt dat ze werd afgesloten in toepassing van de collectieve arbeidsovereenkomsten nr. 132 (2019-2020) en nr. 140 (01/01/2021 – 30/06/2021).

In deze sector werd dergelijke collectieve arbeidsovereenkomst afgesloten. Opgelet: we raden u aan te letten op de geldigheidsperiode van de cao.

2. PC 331

In het Paritair Comité voor de Vlaamse welzijns- en gezondheidssector werd op 2 september 2019 een collectieve arbeidsovereenkomst gesloten inzake het stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag voor sommige oudere werknemers in een zwaar beroep die worden ontslagen en betreffende de uitvoering van de collectieve arbeidsovereenkomst nr. 132 van de Nationale Arbeidsraad (nr. 154450/CO/331).

In hetzelfde paritair comité werd op 2 september 2019 een collectieve arbeidsovereenkomst gesloten  inzake het stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag voor sommige oudere werknemers in een zwaar beroep die worden ontslagen en betreffende de uitvoering van de collectieve arbeidsovereenkomst nr. 140 van de Nationale Arbeidsraad (nr. 154453/CO/331).

Aanvullende vergoeding:

De werknemers kunnen aanspraak maken op een aanvullende vergoeding ten laste van de werkgever op voorwaarde dat zij het bewijs leveren dat zij recht hebben op werkloosheidsuitkeringen, behoudens in de wettelijk voorziene gevallen.

In geen geval zal de werkgever de verandering of de afschaffing van de werkloosheidsuitkeringen compenseren met een hogere vergoeding.

De aanvullende vergoeding is de tussenkomst ten laste van de werkgever bepaald bij CAO nr. 17.  Ze bedraagt de helft van het verschil tussen het netto-referteloon en de normale werkloosheidsuitkeringen.

Het maandloon dat als netto-referteloon dient, is gelijk aan het jaarloon van de werknemer gedeeld door 12, evenwel begrensd overeenkomst CAO nr. 17.

Onder jaarloon dient te worden verstaan: elk loon, iedere toeslag of premie gedurende de laatste 12 maanden, te rekenen vanaf de laatste maand van de tewerkstelling, aan de betrokken werknemer uitbetaald en waarvoor bijdragen aan de RSZ werden betaald.

Indien de betrokken werknemer wegens schorsing van de arbeidsovereenkomst tijdens de laatste 12 maanden, te rekenen vanaf de laatste maand van de tewerkstelling, geen volledige bezoldiging heeft ontvangen, zullen de tijdens die periode uitgekeerde lonen als berekeningsbasis dienen voor de omzetting naar een volledig jaarloon, zoals het geval ware geweest in geval zich geen schorsingen hadden voorgedaan.

In geval van overgang naar het stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag vanuit deeltijdse loopbaanonderbreking, tijdskrediet, thematisch verlof, loopbaanvermindering en vermindering van arbeidsprestaties tot een halftijdse betrekking, zal de aanvullende vergoeding berekend worden op basis van het referteloon dat overeenstemt met het arbeidsregime voorafgaand aan de vermindering van de arbeidsprestaties.

De aanvullende vergoeding wordt aan de betrokken werknemers maandelijks betaald tot het bereiken van de rustpensioenleeftijd, tenzij de werknemer voor die tijd zou overlijden.