Een kliklijn of meldpunt kan voor een werkgever een manier zijn om zijn personeel te controleren en misdrijven tegen te gaan. Zij kan de vorm aannemen van een telefoonlijn, een gsm-nummer of zelfs een website waarop er -eventueel anoniem- verschillende misdrijven op de werkvloer kunnen worden gemeld.
Maar is deze kliklijn zomaar toegestaan?
Strikt juridisch gezien staat geen enkele wetsbepaling in de weg dat de wetgever beslist om dergelijke regeling in te voeren. Hij kan dus zelf bepalen of dit wenselijk is om te doen. Bepaalde ondernemingen maken gebruik van deze techniek voor het opsporen van bijvoorbeeld bedrijfsfraude.
Welke voorwaarden gelden er?
De invoering van het systeem van een kliklijn of meldpunt moet beantwoorden aan de vereisten van de Privacywetgeving en de Wet Verwerking Persoonsgegevens. Dit houdt o.a. volgende verplichtingen in:
- Beperk de kliklijn tot ernstige inbreuken, zoals fraude of diefstal, en maak de kliklijn niet verplichtend;
- Zorg niet alleen voor de garantie van de vertrouwelijkheid van de verzamelde gegevens, maar ook voor de vertrouwelijkheid van de melder, de beschuldigde en de getuigen;
- Duid een onafhankelijke persoon aan die belast is met de behandeling van de klachten;
- Vergeet niet uw meldpunt aan te melden bij de Privacy-commissie via de website http://www.privacycommission.be;
- Regel het gebruik ervan bij voorkeur in een kliklijnpolicy (wat is het doel, hoe verloopt de melding, wie heeft toegang tot de gegevens,…).
Wat met het verkregen bewijs?
Indien het bewijs met inachtname van hogergenoemde regels werd bekomen, kan dit gebruikt worden om een tuchtsanctie of een ontslag te rechtvaardigen. In de praktijk zal de informatie die werd bekomen via deze kliklijn of meldpunt echter vaak maar het begin zijn van een onderzoek, dat op zijn beurt nieuwe bewijzen kan opleveren.